lange frequentiestaat

Er zijn van die spellen, die over de hele zaal uitslaan. Dat gebeurt het vaakst als er vier hoog plus één wordt geschreven. In een beperkt veld (acht tafels) als de finale van Het Witte Huis Topcircuit komt zoiets natuurlijk regelmatig voor.
Op deelscorespellen zie je het maar weinig dat iedereen dezelfde score heeft. Maar spellen met acht verschillende resultaten zijn een zeldzaamheid. Afgelopen weekend was er één spel waarop het gebeurde. Acht verschillende scores, geen plusscores voor NZ, maximale plusscore +180 voor OW. En ook nog eens acht verschillende 'contracten'. Zo lag het wildste spel van het toernooi:



Zo zag de frequentiestaat eruit:



Dankzij het Vugraph Archief van BBO weet ik nog twee andere biedverlopen:

Met Drijver-Brink NZ ging het pas-pas-1H-pas//2K-pas-2H-a.p.
Met deze kwetsbaarheid openen NZ zo ongeveer elke kaart in de derde hand met een vierkaart hoog. 2K geeft een maximum met hartenfit aan, 2H vertelt dat zuid geen echte opening heeft.

Aan de andere tafel opende Gerbrand Hop de zuidhand niet, maar Jan Jansma opende wel in de vierde hand en het bieden ging: pas-pas-pas-1R//pas-1H-pas-1SA//a.p.

Geen spektakel, maar wel leuk om te zien, vind ik.