Als je bridge op topniveau wilt spelen, moet je altijd open staan voor verbeteringen in je biedsysteem. Kijk hoe de andere (echte) toppers het doen, en leer ervan. Dit stukje wilde ik voor de halve finale schrijven, en was oorspronkelijk getiteld ''waarom de VS wereldkampioen worden''. Maar met de wijsheid van vandaag is dat natuurlijk makkelijk kletsen.
Ik neem je mee naar Yokohama, de Bermuda Bowl van 1991. Voor USA 1 spelen Meckstoth-Rodwell, dan al enige tijd één van de sterkste paren ter wereld. Ergens tijdens de voorronde spelen ze tegen twee andere wereldtoppers (klik op next voor het spelverloop):
Nu moet ik toegeven dat ik me dacht te herinneren dat de Amerikanen +1100 haalden, maar het was dus andersom. Maar het thema is duidelijk: niet tegen wel moet je eerst proberen de tegenstanders op te pakken. Ook al hebben ze een achtkaartsfit, ook al kan je zelf misschien vier hoog halen. Terug nu naar São Paulo. Kwartfinale USA 2-Nederland (klik op next voor het spelverloop):
Bakkeren-Bertens hadden een mooie +420 in harten als OW. Maar hier was het dus 800.
Voor mij is dit één van de spellen van het toernooi. Allereerst is het goed om te zien dat de Amerikanen hier strafdubbels spelen (met deze kwetsbaarheid een goed idee). Verder is Rodwells strafdoublet op een driekaart (met 5-4 hoog!) een goed voorbeeld van hoe je soms zelf punten kan scoren. Het gaat niet alleen om minder fouten te maken dan de tegenpartij, je krijgt ook kansen om te scoren. Die moet je dan nog wel benutten, natuurlijk.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten